Զբիգնև Հերբերտ «Տունը»

Տուն տարվա եղանակներից անդին
տուն կենդանիների ձագերի ու խնձորների
դատարկ տարածության քառակուսի
բացակա աստղի տակ

տունն աստղադիտակն էր մանկական
պատյանը հույզերի
այտը քրոջ
ու ճյուղը ծառի

բոցն այրեց այտը
ճյուղը շեշտեց արկը
բույնի փխրուն մոխրի վրա
անտուն երգ հետևակի

տունը վեցանիստն է մանկության
խորանարդը հույզերի

թևն այրված քրոջ

տերևը մեռած ծառի

Zbigniew Herbert

Dom

Dom nad po­ra­mi roku
dom dzie­ci zwie­rząt i ja­błek
kwa­drat pu­stej prze­strze­ni
pod nie­obec­ną gwiaz­dą

dom był lu­ne­tą dzie­ciń­stwa
dom był skó­rą wzru­sze­nia
po­licz­kiem sio­stry
ga­łę­zią drze­wa

po­li­czek zdmuch­nął pło­mień
ga­łąź prze­kre­ślił po­cisk
nad syp­kim po­pio­łem gniaz­da
pio­sen­ka bez­dom­nej pie­cho­ty

dom jest sze­ścia­nem dzie­ciń­stwa
dom jest kost­ką wzru­sze­nia

skrzy­dło spa­lo­nej sio­stry

liść umar­łe­go drze­wa